2Years later

I hate this life, but it's the only I can get so i get to like it.
از تمام عابران در عبور و مرور در برابرت متنفرم. دوستدارم تمام چشم هایی که تو را میبینند کور کنم.
از اتاق بدم می آید، خالیست. بیرون شلوغ و خانه مزخرف است.
Most of the people, most of the people. I dont give a shit to most of the people.
مزه ی تلخ طرد شده بودن. طعم ترش سیب ترد. صدا دار گاز میزنم تا صدایش به گوشم نرسد. تو کاش 20 سال پیش بودی یا 22 سال پیش تا شمع هارا با هم فوت کنیم. تو به من سیب میدادی و من از شیرینی هایم. خامه هارا من میخوردم و تو کیک را و تمام بادکنک ها برای خودت.
There is moments in life that I want you and
only you and all the other things are absurd.
(بوی تومیدهد آغوش خالی ام، ای واقعیت عشق خیالی ام
شعرم شکفتن بارانی تو بود ، حالا فقط خبر خشکسالی ام)
آرایشی که برای من نیست را باید شست، لباسی که از برای من به تن نمیشود را باید آتش زد و هر آنکس که به جای من لبخندت را میبیند باید کشت.
منطقی نیستم؟ به منطق دیگری منطبقم. مودب نیستم؟ مرا به ادبیات دیگریست باور.
You stuck to a psychopath, the only way to freedom is to kill.
تو از برای منی، من این حق را به هیچ دادگاهی نخواهم برد و با هیچ قضاوتگری به مذاکره نخواهم نشست. تو از برای منی و من ذره ذره آب میشوم و آب هایم دود، در دوری این تنها دارایی ام.

خان Φ

بوسه هایت مسیر معراج است

زیر سقف خیال و خلوت و خشت
با تو گویی خدا مرا آرام 
می‌برد روی دوش خود به بهشت

با تو انگار ازل همین حالاست
با تو نقش فرشته کم رنگ است

من که باشم در این میان که خدا
در هوای تو سخت دلتنگ است

بدنت هم زمان حریق و حریر

من از اعجاز تو خبر دارم

در تن نازکت خدا پیداست 
تا ابد من به تو نظر دارم

صبر کن این تمام حرفم نیست 
تو نباید دعای من باشی

از خدا خواستم موافق بود
میتوانی خدای من باشی

زیر سقف خیال/ همایون شجریان

شاعر: افشین یدالهی