دور و دور ت

نمیشناسی ام نمیشناسمت نمی شناسانمت نمیشه نشناسمت نمیشه نشناسی ام نمی شناسانی ام نَمیشناسانی ام نَمیشناسمت.
از تو میگیرم شعر هایی که نمی نویسم حرف هایی که نمیزنم وصف هایی که نمی بینم بوسه هایی که نمی دهی.
کامشاد ترین نا کام دنیا.
آخر لای اشک ها به خواب میروم و تا صبح در دریای دوری ات غرق میشوم. به موقع بیدار میشوم ولی بلند نه، صبح جمعه لعنتیست، جمعه را باید با چشمانت سحر کرد و تا شامگاه تورا در آغوش خویش فشرد. می فشرم و اشک افشانی میکنم ، جای خالی تو را که هزاران فرسنگ از منی که هزار سال است بال بال میزنم و نمیرسم دور است.

خان Φ