آغاز یک پایان

سقفی بر سرم و نفسی در ریه هایم در حرکت است و شکمم سیر در جایی که این خواسته ایست دور دست برای بسیاری که در این نزدیکی زیست می کنند. کشتی من اما به گل نشسته و دیگر امیدی به مد نیست و من مرگی را مدد میکنم که درد کمتری داشته باشد و دردی که تمدد کوتاه تری دارد.
دیگر گلایه ای نیست، این نه تفهیم است و نه تدریس، تنها سقوط انفرادی آخرین بازمانده ی یک هواپیمای منفجر شده است.