مخدوش

جویای نوازش است و تو این مجنون را تا جایی پیش می بری که تنها تفکرش جست و جوی جایی برای حلق آویز شدن باشد. تو از یاد برده ای که این مصطلح مطلوب، مصلوب توست و تنها ماثور از تو؟ انصاف است که این مسکوت مصلوب را به کنایه ای اخته کنی؟ تشنه ی توجهی را از نگاهت تحریم کنی و مرا محکوم به ترسیم؟
خوشبختانه پیدایش میکنم و خودخواهانه به طرحم می اندیشم وقتی که تو مرا به گوشه برده ای و تا آخرین توان ضربه میزنی. اگر واقعا در رینگ بودیم بیشتر به پایان امیدوار بودم ولی اینجا تنها حقه ی حلقه ی دور حلقم به دادم میرسد.

مسکوت